Afhankelijk van het verschil in zand dat wordt gebruikt voor het maken van de gietvormen, kan het zandgietproces in veel verschillende soorten worden verdeeld, zoalsgroen zandgieten, gecoat zandgieten (schaalgieten), zelfhardend zandgieten en droogzandgieten (verloren schuimgieten en vacuümgieten). In dit artikel introduceren we voornamelijk de volgende drie zandgietprocessen:
Groen zandgieten
Het groene zand is in principe een nat mengsel van zand en klei, er is geen chemische stof aan toegevoegd. De zandvorm wordt samengedrukt en behoudt zijn vorm. De zandkeuze heeft veel te maken met de temperatuur waarbij het metaal wordt gegoten. Bij de temperaturen waarbij koper en ijzer worden gegoten, wordt de klei geïnactiveerd door de hitte, wat een niet-uitzettende klei is. Dus in plaats daarvan werken degenen die ijzer gieten doorgaans met kwartszand dat goedkoop is in vergelijking met de andere zandsoorten.
Met hars gecoat zandschelpgietwerk
Harsbindmiddelen zijn natuurlijke of synthetische gomsoorten met een hoog smeltpunt. Er zijn ook koudhardende harsen, die een katalysator gebruiken in plaats van warmte om het bindmiddel uit te harden. Harsbindmiddelen zijn behoorlijk populair omdat door het mengen met verschillende additieven verschillende eigenschappen kunnen worden bereikt. Andere voordelen zijn onder meer een goede opvouwbaarheid, weinig gasvorming en een goede oppervlakteafwerking op het gietstuk. Het shell-gietproces biedt een betere oppervlakteafwerking, betere maattoleranties en een hogere doorvoer dankzij kortere cyclustijden. De materialen die bij dit proces kunnen worden gebruikt, zijn gietijzer en aluminium- en koperlegeringen. Deschaalgietgietprocesproduceert kostenbesparende oplossingen voor moeilijke vormen, drukvaten, gewichtsgevoelige onderdelen en gietstukken die een superieure oppervlakteafwerking vereisen.
Zelfhardend zandgieten
"Zelfhardend zand" is een term die ontstond nadat de gieterij-industrie chemische bindmiddelen adopteerde. Bij het zandmengproces wordt naast het toevoegen van een bindmiddel ook een stolmiddel (verharder) toegevoegd dat het bindmiddel kan uitharden. Na het vormen en kernmaken met dit soort zand wordt er geen behandeling (zoals drogen of blazen van hardingsgas) gebruikt om de mal of kern uit te harden en kan de mal of kern vanzelf uitharden.
Omdat de mal bij kamertemperatuur wordt gevormd en er geen verwarming nodig is, wordt het zelfhardende zandgieten ook wel no-bake-gietproces genoemd. De zelfhardende methode kan worden onderverdeeld in zuurgekatalyseerde furaanhars en zelfhardende fenolharszandmethode, zelfhardende urethaanharszandmethode en zelfhardende fenolmono-estermethode.
Bij het zelfhardende zandgietproces van furanhars (nobake-proces) wordt het met furanhars gecoate zand gebruikt om de gietvorm te vormen. Na het mengen van het originele zand (of teruggewonnen zand), vloeibare furaanhars en vloeibare katalysator gelijkmatig, en ze in de kerndoos (of zandbak) te vullen, en vervolgens vast te draaien om uit te harden in een mal of mal in de kerndoos (of zandbak) doos) bij kamertemperatuur. Vervolgens werd de gietvorm of gietkern gevormd, die zelfhardende koudkerndoosgieten (kern) of zelfhardende methode (kern) wordt genoemd.
Posttijd: 06-nov-2021