Krimp bij gietstukken is een cruciaal aspect dat een aanzienlijke invloed heeft op de kwaliteit en integriteit van het eindproduct. Inzicht in de verschillende soorten krimp die verband houden met verschillende materialen, zoals gegoten staalEngietijzer, evenals de factoren die bijdragen aan defecten zoals krimpholtes en hete scheuren, zijn essentieel voor effectieve gietpraktijken.
Krimp in gietstaal en gietijzer
Bij het bespreken van krimp is het essentieel om onderscheid te maken tussen de twee primaire materialen die bij het gieten worden gebruikt:gegoten staalEngietijzer. Beide materialen vertonen krimp, maar de mechanismen en tarieven kunnen verschillen.
Gietstaal ervaart doorgaans een totale krimp van ongeveer1,5% tot 2%van zijn gesmolten toestand naar zijn gestolde vorm. Deze krimp is voornamelijk te wijten aan de thermische samentrekking van het materiaal terwijl het afkoelt. Gietijzer heeft daarentegen een hogere krimpsnelheid, meestal rond2% tot 3%. De extra krimp in gietijzer kan worden toegeschreven aan de samenstelling ervan, die een hoger koolstofgehalte omvat dat het stollingsgedrag beïnvloedt.
Werkelijke krimp van gietstukken
Werkelijke krimp verwijst naar de totale dimensionale verandering die een gietstuk ervaart van de vloeibare toestand naar de uiteindelijke vaste toestand. Dit kan zowel de volumetrische krimp tijdens het afkoelen als de effecten van stolling omvatten. Een goed ontwerp en een juiste berekening van de gietgeometrie zijn essentieel om deze krimp op te vangen, omdat het niet nalaten hiervan kan leiden tot onnauwkeurigheden in de afmetingen en verminderde mechanische eigenschappen.
Krimpholten en porositeit
Krimpholten, ook wel krimpholten genoemd, ontstaan wanneer het vloeibare metaal de mal niet kan vullen vanwege onvoldoende voeding tijdens het stollen. Dit fenomeen kan leiden tot zwakke punten in het gietstuk, waardoor het onder belasting kan bezwijken. Aan de andere kant wordt porositeit, vaak gezien bij gietstukken, voornamelijk veroorzaakt door gasopsluiting of onjuiste giettechnieken, die de structurele integriteit verder kunnen verminderen.
Hete scheur- en gietspanningen
Hete scheuren zijn een ander belangrijk probleem bij gieten. Deze treden op wanneer het gietstuk nog steeds een hoge temperatuur heeft, maar al begint te stollen. De spanningen die tijdens het afkoelen ontstaan, kunnen de treksterkte van het materiaal overschrijden, wat tot breuken kan leiden. Het beheersen van de afkoelsnelheid en het begrijpen van de thermische eigenschappen van het materiaal kunnen de risico's van warmscheuren helpen beperken.
Koudscheuren en vervorming
Koudscheuren ontstaan nadat het gietstuk is afgekoeld tot kamertemperatuur en zijn vaak het gevolg van restspanningen. Deze spanningen kunnen voortkomen uit ongelijkmatige koeling, wat leidt tot verschillende contracties tijdens het gietstuk. Dergelijke spanningen kunnen ook leiden tot vervorming, waardoor de uiteindelijke vorm en bruikbaarheid van het gietstuk worden beïnvloed.
Om de kans op koudescheuren en vervorming te verkleinen, is het van cruciaal belang om de juiste koeltechnieken en spanningsverminderingsprocessen tijdens en na het gietproces te implementeren.
Posttijd: 25 oktober 2024