Een korte geschiedenis van het gieten van investeringen

Vandaag proberen we in dit artikel een korte geschiedenis te introduceren over deinvesteringsgietproces.Als een oude maar nieuwe gietmethode, ontwikkelde het investeringsgieten zich naarmate de nieuwe technologie van tijd tot tijd opkwam.Dankzij de ontwikkeling van moderne technologie, gietmaterialen en machines is zelfs de basisprocedure bijna hetzelfde als duizenden jaren geleden, het investeringsgietwerk is zeer gemoderniseerd en de gietstukken hebben veel betere oppervlakte- en nauwe toleranties bij een hoge productie-efficiëntie .

De geschiedenis van verloren was gieten gaat duizenden jaren terug.Het vroegste gebruik was voor idolen, ornamenten en sieraden, het gebruik van natuurlijke bijenwas voor patronen, klei voor de vormen en handmatig bediende blaasbalgen voor het stoken van ovens.Voorbeelden zijn over de hele wereld gevonden in de afgoden van de Harappan-beschaving (2500-2000 v.Chr.), de Egyptische graven van Toetanchamon (1333-1324 v. koper, brons en goud.

De vroegst bekende tekst die het investeringsgietproces beschrijft (Schedula Diversarum Artium) werd rond 1100 na Christus geschreven door Theophilus Presbyter, een monnik die verschillende productieprocessen beschreef, waaronder het recept voor perkament.Dit boek werd gebruikt door beeldhouwer en goudsmid Benvenuto Cellini (1500-1571), die in zijn autobiografie het investeringsgietproces beschreef dat hij gebruikte voor de Perseus met het beeldhouwwerk hoofd van Medusa dat in de Loggia dei Lanzi in Florence, Italië staat.

Investeringsgieten kwam in gebruik als een modern industrieel proces in de late 19e eeuw, toen tandartsen het begonnen te gebruiken om kronen en inlays te maken, zoals beschreven door Dr. D. Philbrook van Council Bluffs, Iowa in 1897. Het gebruik ervan werd versneld door Dr. William H. Taggart uit Chicago, wiens artikel uit 1907 zijn ontwikkeling van een techniek beschreef.Hij formuleerde ook een waspatroon met uitstekende eigenschappen, ontwikkelde een investeringsmateriaal en vond een luchtdrukgietmachine uit.

In de jaren '40, vooral de Tweede Wereldoorlog, steeg de vraag naar precisie-productie van netvormen en gespecialiseerde legeringen die niet konden worden gevormd door traditionele gietprocessen, of er was te veel machinale bewerking vereist.De industrie wendde zich tot investeringsgieten.Na de oorlog verspreidde het verloren-wasgietproces zich naar veel commerciële en industriële toepassingen die complexe metalen onderdelen gebruikten en nam de overhand in de productie van vuurwapens door de nieuwe technologie te gebruiken om arbeidsintensieve bewerkingen te verminderen.

Moderne technieken voor het gieten van investeringen (verloren was gieten) komen voort uit de ontwikkeling in het Verenigd Koninkrijk van een schaalproces waarbij gebruik wordt gemaakt van waspatronen die bekend staan ​​als het investerings X-proces.Deze methode loste het probleem van het verwijderen van was op door een voltooide en gedroogde schaal in een dampontvetter te omhullen.De damp drong door de schaal om de was op te lossen en te smelten.Dit proces is in de loop der jaren geëvolueerd naar het huidige proces van het uitsmelten van de maagdelijke was in een autoclaaf of oven.